In 1993 verscheen een proefschrift van Hans Evers over de ontwikkeling van de Gerardusdevotie in Wittem (*). Hij was zelf hier van 1982 tot 1987 parttime pastoraal werker. Onder meer had hij alle jaargangen van het Sint Gerardusklokje (later Gerardusklok) doorgenomen en hij beschreef uitvoerig hoe thema’s en visies in de loop der jaren veranderden.

 

Hij constateert een omslag in de 60-er jaren. Dat is niet zo verwonderlijk, want toen gingen ontwikkelingen overal in kerk en samenleving razendsnel; het was de tijd van het Tweede Vaticaans Concilie. Voordien riep het ‘Klokje’ regelmatig op om je te houden aan kerkelijke voorschriften; vanaf 1960 gaan de auteurs katholieken zien als volwassen gelovigen met een eigen verantwoordelijkheid. 

 

Interessant is ook dat Hans Evers laat zien dat vanaf die jaren anders over de H.Gerardus Majella wordt geschreven. Hij was nog wel sterk de hoofdpersoon in veel artikelen, maar de nadruk lag niet meer op de wonderdoener, de machtige voorspreker, de ‘zielenredder’. Halverwege 1964 begint een serie over de ‘wonder’doener, waarbij opmerkelijk genoeg ‘wonder’ tussen aanhalingstekens staat. Gerardus wordt in zijn tijd geplaatst als een levensecht mens. Een citaat uit 1970: “Gerardus behoort tot degenen die alles anders wilden en zich niets aantrokken van de gevestigde orde in hun omgeving. Dat is iets anders dan de zoetelijke figuur die wij ervan gemaakt hebben”.

 

Ook de thema’s van de andere artikelen worden breder. Er is veel meer aandacht voor bijvoorbeeld Latijns-Amerika en sociaal-economische problemen in samenhang met pastoraal werk. Volgens Hans Evers staat het blad in de 60-er jaren echter niet in de voorhoede van kerkelijke en theologische ontwikkelingen, maar bewandelt de redactie een middenweg met openheid voor nieuwe gedachten en bevestiging van oude waarden. Vanaf de jaren zeventig gaan de auteurs ervan uit dat de lezers vooral tot de oudere groep behoren, die worstelen met de vele veranderingen in de maatschappij. Herman Evers: “Waarschijnlijk is deze beschrijving ook op de auteurs zelf van toepassing. Men geeft geen pasklare oplossingen, maar probeert openheid te creëren en te werken aan een verdere geloofsverdieping op bijbelse basis.”

Het is aan u, lezer, om te oordelen of nu, een halve eeuw later, die lijn nog steeds in dit blad is terug te zien…

(*) met dank aan Hans Evers ‘Pastoraat en bedevaart’ Nijmegen 1993