Wat ben je aan het doen? Wat ga je vandaag doen? Wat ga je in de vakantie doen?  Het zijn veel gestelde vragen. Het zijn vragen waar je soms niet op wilt antwoorden of waarop je niet kunt antwoorden. Je weet het niet of nog niet. Je hebt misschien geen zin in iets doen of je komt tot niets. Je wilt het liefst soms niks doen. Je wilt soms gelaten worden. Je wilt soms met rust gelaten worden. 
Ik hoorde van een man die altijd klaar had gestaan voor anderen. Dat gaf hem zin en levenslust. Nu was zijn werktijd voorbij. Hij ging veel fietsen met zijn vrouw. Zijn vrouw wilde ook wel eens wat anders, maar soms had hij daar niets mee. Iemand vroeg hem: “Doe je wel eens iets alleen?  Alleen fietsen of alleen naar een concert?” Hij deed nooit iets alleen. 
Alleen wat ondernemen was nieuw voor hem. Het klonk als een avontuur, als een kleine uitdaging. Hij ging lopen in de buurt waar hij woonde. Hij zag dat er op een aantal muren gedichten stonden. Hij zag dat er muren waren met opvallende muurschilderingen. Hij had ze nooit eerder gezien. Hij ging soms op een bankje zitten. Hij kwam met passerende mensen in gesprek. Als hij thuis kwam, vroeg zijn vrouw niet direct: Wat heb je gedaan of waar ben je geweest. Ze liet hem eerst thuiskomen. Als hij zei: “Wil jij ook thee“, zei ze, “graag”. 
Hij was sinds hij niet meer naar zijn werk ging, thee gaan zetten. Op een keramiekexpositie had hij eens een mooi Japans theepotje met twee kopjes gekocht. “Voor later”, had hij gezegd. Dat later was nu gekomen. “Ik heb nog iets lekkers”, zei zij. Soms wilde hij wel en soms niet. Dan genoot ze er alleen van. Dan was er rust en ze vroeg hem: ”Hoe was je dag vandaag?” 
Vroeger zei hij alleen: “Druk, veel te druk”. Maar nu begon hij te vertellen van die muurschilderingen, van de gedichten, van de mensen die hij onderweg gesproken had. Er kwam een nieuwe vraag in zijn leven: niet wat ga ik doen of moet ik doen, maar wie zal ik vandaag ontmoeten, wat komt er vandaag op mijn weg? 
Hij had iemand ontmoet die alleen was komen te staan, maar wel elke dag een ommetje maakte. “Thuis zet ik dan muziek op waar mijn vrouw van hield en schrijf ik een bericht aan mijn enige dochter die ver weg woont: ik vertel haar hoe de dag voor mij was.”