Het liefst ga ik elke dag naar de kassa met een kassabediende. In ‘mijn’ Jumbo zijn dat meestal scholieren. Vooral vrouwen. Meerderen van hen dragen een hoofddoek. Ze zijn veelal vriendelijk verlegen. 

Ik vraag soms: ”Moet je nog de hele avond werken?” Of: “Had je een lange dag?” Ik zie soms vermoeidheid. Sommigen gingen eerder op die dag naar school. Ze vragen altijd of ik een kassabon wil of spaarzegels. De meesten wensen me een mooie avond. Ik ben er meestal tussen vijf en zes.

Soms zegt een van hen: “Wat ben je vroeg vandaag”.  Als er iemand achter mij is die maar een artikel of twee artikelen heeft, bied ik aan om voor te gaan. De een wil dat graag en de ander zegt geen haast te hebben. 

En dan is er het beurtbalkje. Het woord is, als ik het goed heb, een vondst van Thomas Verbogt, schrijver en columnist voor de Gelderlander. Regelmatig hoor ik hem vroeg in de ochtend op 
Radio 4, Radio Klassiek. Ik hoor en lees hem graag vanwege zijn antenne voor het bijzondere van het alledaagse. 
Het beurtbalkje is een soort slagboom: ze vraagt om te wachten. Eerst de ander en dan ben jij aan de beurt. Ik krijg vaak verrassende reacties als ik vraag: ”Wist u dat dit driehoekige balkje een beurtbalkje heet?” “U leest zeker veel”, reageerde een oudere Surinaamse man achter me. Ik las veel vriendelijkheid in zijn gezicht.
Ik houd van deze momenten aan de kassa. Ze onthaasten en ze brengen me in verbinding met de caissière, met de mensen achter me. Er zijn ook stugge mensen die lijken te zeggen: bemoei je niet met mij. Regelmatig zijn het ook mensen die (nog) geen Nederlands spreken. Ik ken hun rugzak niet. Misschien hebben ze veel redenen om vriendelijke mensen te wantrouwen. Er zijn teveel mensen die bedrogen zijn. 
Dat beurtbalkje is een grens tussen de ander en mij, tussen mij en de ander. Soms staat er een bekende uit mijn buurt, maar meestal zijn het onbekenden. De ene keer pakt iemand zelf het balkje en de andere keer leg ik het. De ander ziet wat jij op de band hebt gelegd en ik zie wat de ander op de band heeft gelegd. 
Het is een onafgesproken afspraak om daar niets over te zeggen. De een heeft meer te besteden dan de ander. Dat kan gevoelig liggen. Er is niet een altijd geldende regel over omgaan met elkaar aan de kassa, maar is wel elke dag een ontmoetingskans. De eersten zullen de laatsten zijn en de laatste de eersten. Om over te denken: Wat zijn uw ervaringen aan de kassa?