MAGAZINE VOOR BEZIELING EN LEVENSORIËNTATIE

send: ‘Degene die barmhartigheid bewijst’. Jezus ant-

woordt: ‘Ga en doe net zo’. De Samaritaan verdient in

tegenstelling tot de priester een echte navolger.

VIER GROTE MISVERSTANDEN

•

Waar de wetgeleerde vroeg: ‘Wie is mijn naaste,

vraagt Jezus: ‘Wie is de naaste van de man die langs

de weg lag?’ Soms lijkt het of christenen een naas-

te nodig hebben om hun goedheid aan te bewijzen.

Maar je hébt geen naaste; je wórdt een naaste! Door

om te zien naar wie er op jouw weg komt.

•

Naastenliefde is een belangrijke deugd, maar naas-

tenliefde is geen patent van goedgelovige christe-

nen. In het verhaal is het een Samaritaan, iemand

op wie werd neergekeken, die begrijpt wat er van

hem wordt verwacht en doet wat moet gedaan. Niet

minder, maar ook niet meer.

•

Op een mooi schilderij van Eugene Delacroix zien

we hoe de Samaritaan de man op zijn ezel tilt en niet

op zijn nek! Naastenliefde betekent dus niet, dat je

iemand op je nek neemt tot je er zelf bij neervalt! En

evenmin, dat je de ander zijn waardigheid ontneemt,

zielig vindt of van jou afhankelijk maakt.

•

Naastenliefde is geen deugd voor jou alleen. Er is

een herberg en een waard die jou kan helpen. Soms

moet je hulp uit handen geven, het loslaten of aan

professionals overlaten. Uiteraard laat je de persoon

niet in de steek, toon je belangstelling of zoek je de-

gene nog eens op. Persoonlijk heb ik het ook mee-

gemaakt, dat ik iemand moest loslaten. Ik kon enkel

nog voor haar bidden. Voor mij werd toen God zelf

de Herbergier met wie ik de zorg mocht delen. Het

was bevrijdend waardoor degene die ik hielp en ik

zelf na een tijd weer verder konden.

JAN, ANNA EN JOSÉ

Jan had gebak bij de kofﬁe laten bezorgen toen Anna

op bezoek kwam. Vriendelijk maar beslist sloeg Jan

Anna´s voorstel af om bij haar te lunchen. “Ik heb

vandaag getrakteerd. Ik ben er niet alleen voor jouw

goedheid, jij ook voor de mijne. Laten we af en toe

samen naar de schouwburg gaan. Dan genieten we

allebei”.

José heeft haar tentamen niet gehaald. Ze moest

stoppen met de studie en later ook met haar werk

in het opvanghuis. Het was haar teveel geworden. Ik

bezocht haar af en toe. Toen het wat beter met haar

ging, vertelde ik haar dat ze de betekenis van de her-

berg en de genade van de herbergier over het hoofd

had gezien. We konden er om lachen. We bezochten

een kerk en brandden er een kaarsje voor de Enige

Herbergier die altijd plaats heeft voor gewonden, voor

overbelaste barmhartige Samaritanen, voor beschei-

den herbergiers die ongezien de helpers helpen, ja

zelfs voor voorbijgangers.

Jacqueline Huizinga

‘Op zijn ezel en niet op zijn nek’!