Op zaterdag 23 april was er in de kloosterkerk van Wittem een paasviering in de Byzantijnse ritus voor Oekraïense vluchtelingen. “Al ga je nooit meer naar de kerk, met Pasen ga je naar de mis”, vertelt de redemptorist pater Ruslan die enkele dagen daarvoor Wittem bezocht. “Het is voor de Oekraïners het feest van de hoop, van het vertrouwen, van de wederopstanding. Met Pasen begint een nieuwe tijd”. 
Dit jaar is Pasen voor de Oekraïense vluchtelingen wellicht belangrijker dan ooit. Ze hebben huis en haard moeten verlaten, maar hun gedachten zijn voortdurend bij hun echtgenoten die vechten voor de vrijheid. De Oekraïense priester Lyubomyr uit Genk droeg op zaterdagmiddag de mis op in het Oekraïens.
Redemptoristen zijn ruim een eeuw geleden in Oekraïne terechtgekomen via Vlaamse redemptoristen die naar Canada waren getrokken om daar Oekraïense immigranten bij te staan. Ze werden toen gevraagd om zich ook in Oekraïne te vestigen. Inmiddels is daar een bloeiende provincie van de congregatie uit voortgekomen.     
Op zaterdagmiddag rond twaalf uur stroomde de kloosterkerk in Wittem vol met Oekraïners in ballingschap, vooral moeders, oma’s en (klein)kinderen. Wat onwennig, maar tegelijk ook met vertrouwen zocht ieder een plekje in de kerk. Een aantal mensen ging – vooraf aan de mis – naar de priester voor een kort biechtgesprek en ontving de zegen. 
Voor het overige is de dienst een gebeurtenis van de hele gemeenschap. Een voorganger zingt van het begin tot het einde alle gebeden die klinken als een waterstroom die de aanwezigen opneemt en meevoert. Ik persoonlijk verstond niets, maar een jonge vrouw vertelde me dat de priester zo rustig en langzaam zong dat ze alles goed kon verstaan. Kinderen vonden tijdens de twee uur durende viering hun plek aan een tafeltje waar ze konden tekenen en kleuren. 
Na de viering zegende de priester het klaargezette eten en was er een gemeenschappelijke maaltijd in het klooster en in de tuin, waar ze zich konden uitleven op een springkussen. Bij het afscheid klonk veelvuldig: hartelijk bedankt en thank you … Dankbaarheid, innerlijke kracht, maar toch ook zorg tekenden vele gezichten.