De vorige aflevering zagen we dat de kerk van Klooster Wittem in 1939 verrijkt werd met het praalgraf van kardinaal W. van Rossum. Dat was een goede aanleiding om gelijk de kerk een schilderbeurt te geven en men ging op zoek naar een kunstenaar. Het werd Charles Eyck, in die tijd een veelgevraagd kerkschilder. 
Hij was een van de voortrekkers van de z.g. Limburgse School, een stroming van kunstenaars die tegen de achtergrond van de katholieke emancipatie nieuwgebouwde kerken verfraaiden met schilderingen, beelden en glas-in-lood. Zo had Eyck pas de nieuwe kerken in Heerlen en Beek-Genhout imposant beschilderd. 
Zijn neo-barokke inslag zou goed passen bij de barokstijl van de Wittemse kerk. De paters benaderden de abonnees van het Sint-Gerardusklokje (voorloper van ons magazine) voor een gulle gift. 
Op 22 januari 1939 werden de ladders geplaatst en de schildering in olieverf was net op tijd klaar voor de inzegening van het monument van de kardinaal, exact vier maanden later. Het resultaat was een totaal beschilderde kerk met een heroïsch karakter in hemelse sferen; volgens getuigen in een veel lichtere toets dan de oude schildering. 
Geloofsverkondigers
Het onderwerp voor de schildering zal in overleg met de paters tot stand zijn gekomen. In ieder geval sloot het goed aan bij de missie van de redemptoristen: de verkondiging van Gods woord door de tijden aan alle volken. 
In de triomfboog troont de verrezen Christus met links zijn moeder Maria en rechts Johannes de Doper. Op een lint staat geschilderd: ‘Christus Redemptor’ (Christus de Verlosser). Dat was kort samengevat de inhoud van de boodschap die de congregatie uitdroeg.
In het priesterkoor zien we de symbolen waarmee de evangelisten worden voorgesteld: Mattheüs als mens, Marcus als leeuw, Lucas als stier en Johannes als adelaar. 
De gewelfschilderingen van het middenschip laten ons vier geloofsverkondigers zien: de apostel Paulus, Johannes Chrysostomus, patriarch van Constantinopel in de 4e eeuw, Franciscus Xaverius, als vertegenwoordiger van de missionarissen in de 16e eeuw, en tot slot de ‘eigen’ verkondiger Alfonsus van Liguori, stichter van de redemptoristen in 1732.
Van de overige schilderingen melden we nog het wapen van de redemptoristen in de boog boven het oksaal. Hier liet de schilder zijn handtekening achter: hij verving één van de olijftakken in een tak met eikenbladeren!