Dit voorwoord schrijf ik terwijl de drukkende hitte van de lange hete zomer nog in het huis hangt. Zojuist heb ik de zondagspreek gehouden over het verhaal van de profeet Elia, die in de hete woestijn bezwijkt en onder een struik gaat liggen. Met de zomerhitte die we meemaakten kunnen we ons goed in hem verplaatsen. Het verhaal vertelt dat Elia toch weer verder kan omdat er een reddende engel is die hem een koek en een kruik water geeft. Hij kan het leven weer aan.

Deze Gerardus valt begin september bij u in de bus. De scholen zijn weer begonnen; de meeste vakanties zijn voorbij. We hopen dat in de afgelopen zomermaanden ondanks de hitte toch ook voor u die reddende engel is voorbijgekomen die u frisheid en nieuwe energie bracht om het ‘gewone’ leven weer op te kunnen pakken en voort te kunnen zetten.

Misschien helpt deze nieuwe Gerardus u ook een beetje op weg met verhalen die inspireren. Zoals voor Lies in het eerste artikel, voor wie het leven als een woestijntocht geworden is. ‘Ik val van de ene ellende in de andere’ zegt ze. ‘Wat helpt dan nog?’ Het is goed, schrijft Diny Geboers, dat ze aan één ding nog vast houdt, ondanks alle ongeloof en twijfel: dat ze blijft bidden en daarin haar nood blijft uiten. Een bijbelverhaal, maar ook het verhaal van een ‘mens met passie’ kan dan misschien als een ‘reddende engel’ zijn die ons levenskracht en frisse moed aanreikt. We bieden u in deze aflevering weer enkele van zulke verhalen.

Een mens kan ook na zijn overlijden bronnen van inspiratie nalaten. Voor mij persoonlijk zijn dat de gedichten van onze medebroeder Frans Boddeke, die vele jaren lang ook de lezers van dit blad heeft bemoedigd met zijn fijnzinnige beschouwingen en hoopvolle woorden. Hij is onlangs gestorven en ik wil hem in deze aflevering graag eren als een ‘mens met passie’.

Als het goed is zijn we begin oktober, Gerardusmaand, weer bij u terug.