You fill up my senses
Like a night in a forest
Like the mountains in springtime
Like a walk in the rain
Like a storm in the desert
Like a sleepy blue ocean
You fill up my senses
Come fill me again

Come let me love you
Let me give my life to you
Let me drown in your laughter
Let me die in your arms
Let me lay down beside you
Let me always be with you
Come let me love you
Come love me again

Dat een liedtekst meer kan betekenen en inhouden dan wat er letterlijk staat, ontdekte ik toen ik 1977 het lied ‘Annie’s Song’ hoorde. Ik was toen 18 jaar oud, en het was niet zozeer alleen een horen; meer een ervaren, een geraakt worden, een in mijn kern getroffen worden. Ook omdat ik het hoorde bij diegene op wie ik als eerste verliefd was. Zoals zo veel mooie liedjes, bijvoorbeeld ‘Yesterday’ van The Beatles, is het een heel korte en krachtige tekst; de stem en de muziek doen de rest. En het herhalende, het meditatieve, zoals bij de liederen van Taizé of ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen.  

‘Annie’s Song’ – geschreven door John Denver als ode aan zijn toenmalige vrouw - is de combinatie van een natuurbeleving en de beleving van de liefde voor een mens. Precies zo ervoer ik het met mijn lief. Maar het mooie is dat die twee belevingen in elkaar overlopen, elkaar aanvullen en versterken, en daardoor eigenlijk zowel de liefde voor de natuur als voor die ene medemens op een hoger vlak tillen. Tot waar het een lied wordt dat de liefde voor de natuur en alle leven én de liefde voor de medemens, alle medemensen weerspiegelt. Van een persoonlijke liefde gaat het automatisch over in een universele liefde – en voor wie wil dus ook in een goddelijke liefde.  
Wat ik toen ontdekte is dat elke liefde voor één iemand automatisch een liefde voor allen en voor het leven inhoudt, en ook altijd een universele of goddelijke liefde is. Wanneer je een gedicht of tekst schrijft, dan doe je dat vaak geïnspireerd door één persoon - maar eigenlijk ook altijd voor alle anderen, voor het leven, voor god. Alles wat je doet, ervaart, voelt, doe je nooit in het luchtledige, maar altijd in verbondenheid met de eeuwigheid en het gehele universum, met het goddelijke. Zelfs over de grenzen van de dood heen; mijn eerste liefde is al lang en veel te jong overleden – maar leeft nog steeds in me, inspireert me, moedigt me aan. En wanneer ik deze muziek hoor, dan ervaar ik altijd weer een pijn en gemis, maar ook een immense vreugde. En dan weet ik weer waarom ik leef zoals ik leef, waarom ik koos voor het spirituele en de liefde.  
Dat is wat muziek met je kan doen.

Annie’s Song is op You Tube te vinden:
https://www.youtube.com/watch?v=C21G2OkHEYo