Er is veel dat ik vergeet
maar niet ’t Alzheimercafé

 

’t Alzheimercafé
geen echt café
Meer koffie en thee
dan ’n jenevertje of boerenmeisjes op sap

 

’t Alzheimercafé
geen echt café
Meer ’n zit dan ’n sta-café
Geen toog maar wel een betoog
liever niet te lang en niet te hoog

 

’t Alzheimercafé
Geen echt en geen eetcafé
Wel veel stille tranen en soms gelach
Vooral veel begrip bij dit hard gelag.

 

’t Alzheimercafé
Je bent er altijd welkom
Ben je moe of is ’t je soms teveel
Hier mag je zijn zoals je bent.

Ik was weer een avond te gast in een Alzheimercafé. Het viel me weer op hoe zwaar het leven kan zijn met een mens die dementeert. Vooral als er veel onbegrip is en onderschat wordt wat je meemaakt. Dan neemt die eenzame eenzaamheid toe.  Zo’n Alzheimercafé met ontmoetingen, informatie, lezingen kan een oase zijn. Dankzij vrijwilligers kunnen ze er zijn. Mede voor hen schreef ik deze ode. Hebt u ervaringen met het Alzheimercafé?