Slaak de boeien niet, mijn God, 
die mij, aan U geketend, een 
vrije ziel van U doen zijn; wees 
mijn Brood, Gij, wees mijn Wijn. 

 

Geboeid ben ik, mijn God, 
niet door de hebbedingen,
niet door chansons te zingen, 
niet door een modeshow.

 

Geboeid ben ik, mijn God, 
niet door kristallen glazen,
niet door ’s mens holle frasen, 
niet door blingbling en zo.

 

Geboeid ben ik, mijn God, 
door het leven dat Gij deelt,
door het kind dat in mij speelt, 
door ’t lied dat in mij zingt.

Geboeid ben ik, mijn God,
door sterke vriendschapsbanden,
door ’t zacht’ van hart en handen, 
door liefde die niet dwingt.

 

Geboeid ben ik, mijn God, 
door ’t schone van het leven,
door wat ik weg mag geven, 
door wie ik echt mag zijn. 

 

Geboeid ben ik, mijn God, 
door ’t goede van de aarde,
door ’t samengaan in waarde, 
door ’t zalven van een pijn.

 

Slaak de boeien niet, mijn God, 
die mij, aan U geketend, 
gezegende van U doen zijn; wees 
mijn Brood, Gij, wees mijn Wijn.