Via John Hacking, studentenpastor in Nijmegen, maak ik kennis met Maaike van der Woude (25 jaar). Aanvankelijk studeerde ze religiewetenschappen aan de Radboud Universiteit, maar drie jaar geleden schakelde ze over naar ‘social work’ aan de Hogeschool Arnhem-Nijmegen (HAN).

 

Kom je uit deze streek?
“Nee, ik ben opgegroeid in Veendam, in de provincie Groningen, niet ver van de grens van Duitsland en de provincie Drenthe. Daar ben ik ook naar school gegaan en op mijn 18de ben ik naar de stad Groningen verhuisd om religiewetenschappen te studeren. Korte tijd daarna - in 2016 - ben ik naar Nijmegen verhuisd, een stad waar ik me meer thuis voel. Ik ervaar hier de gemoedelijkheid van het noorden en de gezelligheid van het zuiden”. 

 

Wat boeide jou in religiewetenschappen?
“Via mijn moeder – een Vlaamse - ben ik vertrouwd met het katholieke geloof. Ik wilde meer weten over de verschillende religies. Ik herinner me nog goed hoe de docenten op de faculteit met heel veel passie college gaven. Ze vertelden zo boeiend over andere culturen en dan begrijp je veel beter de nuances van een religie. Wat ik eerst niet begreep van bijv. de Islam werd door het begrijpen van de geschiedenis opeens logisch. Ik ben daardoor ook heel alert geworden op de context van en tussen mensen. Door kennis en ervaring met mensen heb ik leren respecteren dat mensen gelijk zijn, maar tegelijk ook zo anders kunnen zijn.
Ik ben echter een mensen-mens en twijfelde of ik wel een stageplek en baan zou kunnen vinden als geestelijk verzorger. Daarom ben ik na een jaar overgestapt naar de opleiding ‘social work’ aan de Hogeschool. Religiestudie neem ik wel als goede basis mee in mijn rugzak”.

 

Hoever ben je nu in de opleiding? 
“Ik hoop af te kunnen studeren eind januari volgend jaar. Ik loop nu stage bij Bindkracht10 – een grote welzijnsorganisatie – en doe daar opbouwwerk in stadsdeel Oud-West. Het is een wijk waar mensen van verschillende achtergronden wonen. Veel mensen wonen er ook al generaties lang. Ik mocht de eerste ontwikkeling van de PIEZO methodiek in Nijmegen bijwonen. 

PIEZO staat voor: participatie – integratie – emancipatie. Concreet bekijk je met deze methodiek hoe een wijkcentrum opgezet en gerund kan worden door en voor de mensen. PIEZO staat ook voor ‘vonkje’. We hopen dat mensen die buiten de samenleving zijn komen te staan er weer bij betrokken kunnen worden. Belangrijk is dat we dan goed luisteren naar wat mensen graag willen bereiken, waarvan ze dromen, maar vooral in welk tempo ze dit kunnen oppakken. En daarbij dan aansluiten!”

 

Waar droom je van in de toekomst?
“Ik zou heel graag in een PIEZO centrum willen werken. Ik kan dan opbouwwerk en begeleiding van mensen met elkaar combineren. Maar ik wil ook nog iets met kunst doen, omdat dit ook zijdelings een passie van mij is, waarvoor ik op dit moment weinig ruimte heb. Daarom zou ik dan ook heel graag nog een masteropleiding willen volgen in dans, maar dat ligt voor mij nog in de verre toekomst. Ik heb dan twee jaar werkervaring nodig, maar zou het jammer vinden om mijn talenten geen kans te geven.

Ik ben gevoelig van aard en het is belangrijk om hier goed mee om te gaan binnen ‘social work’. Dat ik bijvoorbeeld stevig in mijn schoenen sta, bij mijn eigen gevoel blijf en niet opga in de problematiek van de ander en mijn grenzen aangeef. Door mijn creativiteit, bijvoorbeeld rolschaatsdansen en tekenen, verover ik steeds meer een eigen innerlijke vrijheid, sta ik open en kan ik goed contact maken met mensen.”

 

Je werkt graag met mensen samen? 
“Ja, ik wil liever niet ergens werken waar ik met veel bureaucratie te maken krijg. De visie van een bedrijf is voor mij dan misschien nog wel belangrijker dan de doelgroep voor wie ze staan. Vorig jaar werkte ik met vluchtelingen in Wijchen en dat heeft mij een aantal mooie ervaringen rijker gemaakt. Migranten hebben heel andere verhalen, soms ook moeilijke verhalen, maar het is mooi werk. Het gaat wat mij betreft niet om een doelgroep, maar om de mensen en hun verhalen. Daarvoor open staan en echt luisteren. Ik sta, denk ik, positief nieuwsgierig in het leven. Dat wil ik ook blijven cultiveren, want dan voel je je ook emotioneel verbonden. Als ik dat zo kan oppakken vanuit mijn innerlijke vrijheid, dan is dat een superkracht voor me. Eigenlijk vind ik het wel leuk om zo te praten over wat ik allemaal doe en waarvan ik droom, heel grappig allemaal …”