Maar als de dood een slapen is
een nooit meer wakker worden
met geen problemen meer
dan heb ik niet zo’n bezwaar
al zou ik jou erg missen

laten we dít afspreken:

 

als het voor mij eenmaal zover is
dan zie ik verlangend naar jou uit
boven jouw witte zon
in mijn groene gras
tussen de wolverleibloemetjes en
onder de magnolia in opperste bloei
met zicht op de rode beukenboom

 

in de regenboog zal ik jouw naam
schrijven, ter verwelkoming
en als je er bent, drinken we
gouden port en robijnrode wijn
we zullen proosten op elkaar
en op het Voltooide Leven

 

en nooit meer zijn we moe.

© Uit: Mag ik met u meereizen, mijnheer?
Beschouwingen 2001