Waarschijnlijk valt deze Gerardus bij u in de bus in de Paasweek. Ik spreek uitdrukkelijk niet van ‘in de week ná Pasen’, want Pasen is niet na twee dagen voorbij. Paasgeloof heeft tijd nodig om ons tot nieuwe mensen te maken. Trouwens: in de oosters-orthodoxe kerken, dus ook in Oekraïne, wordt Pasen een week later gevierd. 

 

Maar kun je wel Pasen vieren in schuilkelders en te midden van kapotgeschoten huizen, of als je als vluchteling elders een veilig heenkomen zoekt? Maar Pasen is onlosmakelijk verbonden met de Lijdensweek. Misschien krijgt Pasen pas echt betekenis, als je ook weet hebt van Goede Vrijdag, van lijden en dood… Geloof in Verrijzenis en Nieuw Leven kan juist bij lijden en onderdrukking een kracht zijn om de hoop te bewaren. 

 

Dat wensen we het volk van Oekraïne toe, maar ook alle anderen die onder geweld en repressie gebukt gaan. Dus ook het Russische volk. Die toevoeging maak ik na lezing van een artikel van de theoloog Erik Borgman. Hij schrijft: Jezus heeft de scheidslijn tussen vriend en vijand doorbroken. Dat  juist heeft Hem het leven gekost. Een christelijke visie op vrede, de Pax Christi, is dat we niet moeten kiezen vóór de Oekraïners en tegen de Russen. Het is een oorlog van een regime, waarbij ménsen aan beide zijden slachtoffer zijn. Erik Borgman staat achter alle hulpbetoon voor gevluchte Oekraïners, maar betreurt het dat bijvoorbeeld Russische kunstenaars en musici geboycot worden omdát ze Rus zijn…  

 

Met oorlog en geweld zo dichtbij kozen we als voorkant van dit Paasnummer niet voor een vrolijk lenteplaatje, maar voor een paasicoon uit de orthodox-christelijke traditie. Komt die uit Oekraïne of uit Rusland? Dat doet er niet toe… Dat het leven mag overwinnen voor vriend en vijand: dat is onze paaswens voor beide volkeren en voor u allen!

 

We hopen rond 1 juni weer bij u te zijn.