Nee, een pinksterbloem zoals wij die kennen in ons landschap, is het niet, de bloem op de voorkant. Het is een orchidee uit Brazilië, die mensen elkaar geven als pinkstergroet om zo elkaar de H.Geest toe te wensen. Dus toch ook een pinksterbloem. Ik zie er ook een vredesduif in. Het zou prachtig zijn als die in deze dagen heen en weer zou vliegen tussen Rusland en Oekraïne en over al die andere gebieden waar mensen lijden onder oorlog en geweld. 
Maar wie er oog voor heeft, ziet dat die vredesduif nog altijd rondgaat en zichtbaar is in al die mensen die ondanks alles geluk en vrede uitstralen. Er gebeurt gelukkig ook veel goeds in deze tijd en in onze wereld. Maar je moet er wel oog en oor voor hebben. Het is goed elkaar die hoopvolle verhalen door te vertellen.
De bijbel staat vol met zulke verhalen. Marije Bijleveld laat in het openingsartikel zien dat de oude psalmen weliswaar van het hart geen moordkuil maken als het water aan de lippen staat, “maar altijd is er toch weer het vertrouwen dat God draagt en redt; en Hij wordt geprezen”. Nu het zomer wordt en de natuur tot volle bloei komt, kunnen we ons toch alleen maar aansluiten bij de psalmen waarin God bejubeld wordt om de grootsheid van de schepping. 
De vredesduif zie ik bijvoorbeeld ook rondgaan in prachtige initiatieven die jongeren de kans geven om in sociale projecten open te bloeien en hun idealen te verdiepen; zoals Gerald die ‘een jaar lang iets goeds wil doen’. Hij wordt door Bernadette Van Laere aan ons voorgesteld.
Zo heb ik u al twee artikelen uit dit nummer gepresenteerd, en ik hoop dat ook de andere artikelen u, naast de brood­nodige ontspanning en verstrooiing, hoop en inspiratie bieden. 

Graag schenk ik u daarom een orchidee als pinkstergroet en hoop u weer medio juli te ontmoeten in de volgende ‘Gerardus’, of misschien al eerder bij een van de zomerse activiteiten hier in Wittem!