Vaker een gastvrouw dan een gastheer
Zij die elke dag maar weer
Zorg heeft om de tafel 
Om de mensen
Om wat er op tafel komt
Oog voor ieders eetwensen
Wie liever veganistisch dan vlees
Wie op dieet is
Wie op zichzelf en op eten bezuinigt
Wie mager wil leven en er aan lijdt
Vaker een gastvrouw dan een heer
Zij die het graag doet
Zij die haar liefde er instopt
Zij die wel eens te weinig wordt bedankt
DANK JE WEL VOOR AL DIE MALEN.

De meeste dagen zijn gewone dagen. Dagen tussen opstaan en slapengaan. Dagen met een ommetje, boodschappen doen, maaltijd voorbereiden en eten. Samen of alleen. Het kan zo gewoon zijn dat je er niet meer bij stilstaat. Totdat er iets gebeurt dat de gewone dagen in ongewone dagen verandert. Als iemand die dat vooral doet of deed ineens door ziekte of door sterven dat niet meer kan: afwassen, schoonmaken, ramen en de vloer en kleding wassen. Dan zie je de betekenis van het gewone en de waarde van mensen die het gewone van elke dag doen en onderhouden. 

Als ik het goed zie, is samen stil zijn, bidden of lezen uit de bijbel aan veel tafels uitzonderlijk geworden. Soms lijkt het wel of het nieuwe gebed kort en kracht is: ‘Aanvallen’. Ik ben aan het nadenken over de waarde van de tafel in ons leven. Aan tafel gebeurt het hele leven? Ik las dat de 
PKN – Protestantse Kerken Nederland – in het najaar als thema hebben: ‘Aan Tafel.’ Een thema met vele kansen. Ik bid om een tafel waarop Poetin en Zelensky elkaar zullen aankijken, opdat al die mensen die moesten vluchten, die een of meerderen verloren, elkaar aan tafel weer hervinden en al het graan rechtvaardig over de wereld verdeeld kan worden.