Bram ging voor de eerste keer in zijn leven helemaal alleen op de fiets naar zijn tante in Tongeren. Hij had zijn fietstassen volgepakt met onderbroeken, tandpasta, chocola, limonade en hardgekookte eieren. Vlak voor het vertrek kwam mamma met een kettinkje. ‘Hier’, zei ze. ‘Dit is een medaille van Christoffel. Die moet er voor zorgen dat je geen brokken maakt onderweg!’ Ze deed het kettinkje om de hals van Bram. Als Bram de medaille voelde rammelen tegen zijn borst voelde hij de lieve vingers van mamma.

De vakantie was voorbij. De school begon. Pappa moest ook weer werken. Erger nog: hij moest met het vliegtuig naar Londen. Na het ontbijt nam hij afscheid. Ineens pakte Bram de ketting van zijn hals en deed hem pappa om: ‘Hier’, zei hij. ‘Nu moet Christoffel voor jou zorgen.’ ‘Wat lief’, zei pappa. Toen pappa weer veilig thuis was, ging de medaille naar oma die naar Lourdes vloog en naar de nicht van de buurman die naar New York vloog. En zo had Christoffel het druk in de familie en kennissenkring van Bram.

Christoffel zorgt ervoor dat mensen onderweg elkaar niet vergeten en dat ze voorzichtig zijn.