Honderd kleine, wilde rozen jong
staan beperkt volop te geuren
en kleuren de straat rozerood.
De kerk rijst majesteitelijk
boven de huizen uit; de haan op
de spits keert traag op ’n bries.
Twee herenhuizen leunen scheef
tegen elkaar en lachen met even
scheve monden – waarin mannen
met honden verdwijnen, en ’n kat.

 

Ganzen hebben, ooit, Rome gered
en met oude harten dansen twee
mensen jonge passen in het rond
en op het plein, waar grasjes groeien.
Nergens wordt onweer verwacht
en op de houten plankenbankjes
zijgen zij neer en rusten tot alles
lichter wordt om te dragen en
verder te gaan – bij ’t avondtij.

 

Zo heeft de wilde roos de straat
versierd en een kloostermuur
staat fier in grijs en onbevlekt.
Een priester heeft een hart gekust
en de kleine rozen leven, en sterven
als honderd grote mensen aan elkaar.

Wie wil er met de veerman dansen?
Nergens staan antwoorden klaar op
vragen – ze zijn er niet – en alles
gaat door en niemand ziet om.
Wie wil er met de veerman dansen?
De eeuwenoude stenen dragen voeten.
Ook klanken sterven – weg.
Maar die ene dans blijft jong, jong.

 

---

 

In Memoriam pater Frans Boddeke

Ine Verhoeven vormt al vele jaren een hecht dichtersduo met pater Frans Boddeke. Om en om verzorgen zij de achterpagina van dit Gerardus Magazine. Pater Boddeke stierf op 10 juli j.l. in Nijmegen, 86 jaar oud. Via Ine ontvingen we nog twee gedichten van hem voor ons blad. Die zullen we later presenteren.
We gedenken de redemptorist Frans Boddeke in een In Memoriam op blz 15/16.

Moge hij rusten in de blijvende vrede bij onze God.