In Jezus’ tijd is een ezel het meest alledaagse vervoermiddel. Op de smalle paadjes vol stenen en doornstruikjes voelt hij zich met zijn dunne pootjes beter thuis dan een paard. Bovendien kan hij ook grote lasten dragen, wiebelige stapels met vruchten en zaden.

Heel bruikbaar, zo’n ezel. Zelfs om een nieuwe koning toe te laten juichen door het volk, zoals koning Salomo toen hij Jeruzalem binnenreed. Iedereen kende de voorspelling van de profeet Zacharia dat de langverwachte Messias een Vredevorst zou zijn. En hij zou rijden op een ezel.  

 

Toen hij Betfage en Betanië bij de Olijfberg naderde, stuurde hij twee van de leerlingen vooruit en zei tegen hen: ’Ga naar het dorp daarginds. Daar zullen jullie een vastgebonden veulen vinden, dat nog nooit door iemand bereden is. Maak het los en breng het hier. (…) Toen hij op het punt stond de Olijfberg af te dalen, begon de hele groep leerlingen vol vreugde en met luide stem God te prijzen om alle wonderen die ze hadden gezien. Ze riepen: ‘Gezegend hij die komt als koning in de naam van de Heer! Vrede in de hemel en eer aan de Allerhoogste!’ Enkele Farizeeën in de menigte zeiden tegen Jezus: ‘Meester, berisp uw leerlingen’. Maar hij antwoordde: ‘Ik zeg u: als zij zouden zwijgen, dan zouden de stenen het uitschreeuwen’.
Toen hij Jeruzalem voor zich zag liggen, begon hij te huilen over het lot van de stad. Hij zei: ‘Had ook jij op deze dag maar geweten wat vrede kan brengen! Maar dat blijft voor je verborgen, ook nu. Want er zal een tijd komen dat je vijanden belegeringswerken tegen je oprichten, je omsingelen en je van alle kanten insluiten. Ze zullen je met de grond gelijk maken en je kinderen verdelgen, en ze zullen geen steen op de andere laten, omdat je de tijd van Gods ontferming niet hebt herkend’.
Lucas 19, 28-30.37-44

Dat zou wat zijn!

Bij het naderen van Jeruzalem, op de Olijfberg, stuurt Jezus zijn leerlingen naar een dorp om daar een ezel te halen. “De Heer heeft hem nodig”, moeten zijn leerlingen zeggen. Alleen iemand van hoog aanzien kan op deze manier orders geven.

Het dier wordt vorstelijk met mantels bekleed en Jezus kan als koning binnentrekken. Zelfs de weg waarover Jezus rijdt, wordt een tapijt. De leerlingen zetten een vrolijk lied in om God te eren. Ze zingen psalmen. “Gezegend is de koning die komt in de naam van de Heer. In de hemel vrede. Glorie In de hoogste hemel!” Hosanna voor deze ‘Zoon van David’, hoera voor deze wonderdokter, deze bijzondere prediker. Wie hem heeft zien optreden of door hem is geraakt of aangeraakt, zingt en klapt.

Is deze rondtrekkende prediker de langverwachte Messias? Dat zou wat zijn, een nieuwe koning die recht doet aan arme en onaanraakbare mensen! Men geeft elkaar de woorden van Zacharias door: ‘de Messias zal rijden op een ezel’. Hij móet het wel zijn. Hosanna voor onze nieuwe koning! De tijd is rijp. Maar begrijpen zullen de mensen het pas na Pasen.

In de tempel

Een groepje Farizeeën vindt dat de leerlingen moeten zwijgen. Dit is toch al te zot; een Messias van hem maken! Maar hij laat hen begaan.  “Als zij zwijgen, zullen de stenen schreeuwen”, zegt hij. En dan barst hij in tranen uit.

De Koning huilt. Ziet hij het einde vóór zich? Zijn eigen ondergang? Om het onbegrip voor zijn boodschap? Of zijn het misschien tranen van teleurstelling? Angst? Woede?

Om een boek zoals de bijbel goed te begrijpen moet je van kaft tot kaft lezen. Het evangelie van Lucas begint en eindigt in de tempel. Meteen na het verhaal van de intocht zien we Jezus daar. Hij begint de kooplui te verjagen. De tempel, die ‘een huis van gebed’ zou moeten zijn, is gemaakt tot  ‘een rovershol’. En juist in de tempel laat Jeruzalem niets zien van wat ze zou moeten zijn: de stad van de koningen David en van Salomo; stad van shalom, vrede. Jeru-shalom.

 

Jezus ziet hoe ver ze van dat ideaal zijn afgedwaald. Hoe kan er vrede komen als mensen niet meer verlangen of uitkijken naar vrede? Alleen nog maar kunnen denken in termen van macht, pracht en praal. Als ze vergeten lijken te zijn, hoe je kunt troosten? Als hun handen niet meer kunnen strelen, maar alleen nog maar slaan?

Mislukt

 

Bij zijn geboorte zongen engelen aan de hemel over de vrede die komen zou door dit kind. Als volwassen man heeft Jezus een keuze gemaakt voor die vrede.

Ik denk dat deze koning tranen in zijn ogen krijgt als hij de stad ziet liggen en zich realiseert dat er zoveel mensen met hun rug naar het goede gekeerd staan. Hij heeft er alles voor willen geven om mensen de ogen te openen voor een toekomst waarin iedereen meetelt. Waar niemand ongezien is, niemand buitengesloten. Waar mensen ervoor kiezen om goed te zijn voor elkaar, om te vergeven, te delen, tranen te drogen en samen te werken aan vrede.

Het lijkt mislukt. Is het te moeilijk om te geloven in het visioen van Vrede? Vanaf de Olijfberg ziet Jezus al hoe de stad binnenkort in puin zal veranderen en de mensen hun toekomst kwijt raken. Jezus gaat zijn weg tot het einde.

Na drie dagen blijkt Jezus niet meer in het graf van de dood te zijn. Na drie dagen kruipen de leerlingen uit hun schuilplek en ze vinden het spoor van Jezus terug.

Wat betekent dat voor ons? Durven we te vertrouwen op het verhaal van geboorte, dood en opstanding? Willen we proberen een klein beetje anders te worden? Een klein stukje op weg gaan?  

Door de tranen heen

Er zijn mensen die je nodig hebben en alleen al het drogen van hun tranen maakt de wereld een beetje mooier. Dan is er iets van licht in de duisternis. Dat is de hoop die Jezus op weg heeft gebracht en heeft gehouden: zijn liefde voor mensen en zijn stevig vertrouwen in zijn Vader.

Door de tranen en de dood heen groeit bewogenheid om mensen. Mensen die je in de ogen kunt kijken. Mensen om te troosten. Je eigen tranen kunnen de nood van de ander spiegelen. Geef niet op. Je hart voelt wel wat goed is. Soms voel je dan hoe God zelf ook huilt, maar ook tranen droogt. De weg loopt niet alleen over groene velden en prachtige vergezichten. Niet pijnloos, maar zeker niet vruchteloos.

Het Koninkrijk van God komt in zachtmoedigheid en tederheid. Maar ook met moed en vertrouwen op een God die mensen geluk gunt. In al zijn kwetsbaarheid was Jezus Gods zoon. Een vredevorst. Niet in macht en majesteit, maar met open ogen en oren en een warm hart trok Hij een lichtend spoor. Zo leefde Hij de vrede voor. En zo reed Hij op een eenvoudige ezel Jeruzalem binnen.

Ik wens u het licht van Pasen.