Midden in een dorre woestijn stappen hippies uit een gammele bus. Ze zijn daarheen gereisd om het levens- en lijdensverhaal van Jezus te spelen. Aan het eind, als het tumult rond de ´Kruisiging’ verstomd is, en de stilte is neergedaald, stappen ze weer in de bus om terug te reizen, het dagelijks leven in. Yvonne Elliman, die Maria Magdalena speelde, kijkt bij het instappen nog even om naar de plek van het verhaal. Dit is een scène uit het slot van de film ‘Jesus Christ Superstar’ en laat zien hoe het verhaal van Jezus onder de huid kruipt, en meegaat.

<p >

 

Diezelfde dag gingen twee van de leerlingen op weg naar een dorp dat Emmaüs heet en zestig stadie van Jeruzalem verwijderd ligt. Ze spraken met elkaar over alles wat er was voorgevallen.
Terwijl ze zo met elkaar in gesprek waren, kwam Jezus zelf naar hen toe en liep met hen mee, maar hun blik werd vertroebeld, zodat ze hem niet herkenden.
Hij vroeg hun: ‘Waar loopt u toch over te praten?’ Daarop bleven ze somber gestemd staan. Een van hen, die Kleopas heette, antwoordde: ‘Bent u dan de enige vreemdeling in Jeruzalem die niet weet wat daar deze dagen gebeurd is?’ Jezus vroeg hun: ‘Wat dan?’
Ze antwoordden: ‘Wat er gebeurd is met Jezus uit Nazaret, een machtig profeet in woord en daad in de ogen van God en van het hele volk. Onze hogepriesters en leiders hebben hem ter dood laten veroordelen en laten kruisigen. Wij leefden in de hoop dat hij degene was die Israël zou bevrijden, maar inmiddels is het de derde dag sinds dit alles gebeurd is. Bovendien hebben enkele vrouwen uit ons midden ons in verwarring gebracht. Toen ze vanmorgen vroeg naar het graf gingen, vonden ze zijn lichaam daar niet en ze kwamen zeggen dat er engelen aan hen waren verschenen. De engelen zeiden dat hij leeft. Een paar van ons zijn toen ook naar het graf gegaan en troffen het aan zoals de vrouwen hadden gezegd, maar Jezus zagen ze niet.’
Toen zei hij tegen hen: ‘Hebt u dan zo weinig verstand en bent u zo traag van begrip dat u niet gelooft in alles wat de profeten gezegd hebben? Moest de messias al dat lijden niet ondergaan om zijn glorie binnen te gaan?’ Daarna verklaarde hij hun wat er in al de Schriften over hem geschreven stond, en hij begon bij Mozes en de Profeten.
Ze naderden het dorp waarheen ze op weg waren. Jezus deed alsof hij verder wilde reizen. Maar ze drongen er sterk bij hem op aan om dat niet te doen en zeiden: ‘Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt ten einde.’ Hij ging mee het dorp in en bleef bij hen.
Toen hij met hen aan tafel aanlag, nam hij het brood, sprak het zegengebed uit, brak het en gaf het hun. Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem. Maar hij werd onttrokken aan hun blik. Daarop zeiden ze tegen elkaar: ‘Brandde ons hart niet toen hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons ontsloot?’
Ze stonden op en gingen meteen terug naar Jeruzalem, waar ze de elf en de anderen aantroffen, die tegen hen zeiden: ‘De Heer is werkelijk uit de dood opgewekt en hij is aan Simon verschenen!’ De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood.
Lucas 24, 13-35

 

Ontgoocheld
Met het verhaal van Jezus’ kruisdood onder de huid lopen twee volgelingen naar Emmaüs. Weg uit Jeruzalem, de plaats van verloren hoop, teleurgesteld over de totale mislukking van Jezus´ missie.  
Emmaüs ligt op zestig stadiën, zeg elf kilometer van Jeruzalem. Het plaatsje – zo dicht bij Jeruzalem –  is in de hele bijbel nooit eerder vermeld. In de Statenvertaling wordt het veelzeggend aangeduid als: ‘een vlekje’. Verblind door verdriet lijkt het zo dat de twee op weg zijn `van niks naar nergens`.

Doelloos lopen, maar praten helpt, dus dat doen ze. Iedereen die een dierbare verloor, zal het herkennen. Het verhaal zit onder hun huid. Een vreemdeling vraagt wat hen zo bezig houdt. Verbaasd dat hij het verhaal niet kent, vertellen ze het nog maar eens. Het doet hen goed.
Horen ze ook wat hij vertelt? Nee, het verdriet is te groot, maar zijn belangstelling voelt goed. Bezorgd nodigen ze hem uit: “Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt ten einde”.

In Emmaüs houdt hij met hen de maaltijd. Deze mysterieuze gast blijkt hun gastheer en in een flits herkennen ze hem. Nu zijn hen de ogen geopend, maar is hij uit het zicht verdwenen. Wat hij hen onderweg leerde, begrijpen ze ineens. De avond is gevallen, maar spoorslags gaan ze terug naar Jeruzalem om hun verhaal te vertellen aan de elf apostelen.

Ze moesten naar Emmaüs reizen om in Jeruzalem de hoop te hervinden.

 

Meestervertelling
Het verhaal van de Emmaüsgangers is een meesterlijk geschreven verschijningsverhaal. De vreemdeling toont zijn ‘meesterlijke kant’. Als een echte leraar verklaart hij de Emmaüsgangers de Schriften. Verblind door hun eigen ontgoocheling kúnnen zij niet zien dat hij ook nu met hen onderweg is.
Hoewel de lezer zijn identiteit wel weet, is hij ook diens leermeester. Hoe vaak bestaat geloof slechts uit mooie woorden? Geloven we wel, maar blijven we hangen in teleurstelling en laten de moed zakken? Is het verhaal bij u al onder de huid gekropen?

Yvonne Elliman keek nog eenmaal om en toont hoe het verhaal van Jesus Christ Superstar meegaat met haar.
Vaak ongezien op een weg van niks naar nergens gaat hij mee, wandelt hij door de Schrift, ontvangt hij menig smeekgebed om erbij te blijven. En soms zomaar ziet iemand een glimp van de Verrezene. Dit is een onderhuids verhaal van twijfel en geloof.

De ene Emmaüsganger heet Kleopas. De ander heeft geen naam. Soms wordt gedacht aan een vrouw. Zou best kunnen! Als lezer loop je mee in het reisverhaal van Lucas. Met eigen hoge verwachtingen, hoogtepunten, soms teleurgesteld, dolend met de ziel onder de arm van niks naar nergens.
Ongezien loopt hij mee, luistert hij naar wat er omgaat in alle gebeden, en soms even laat hij zich kennen. Die tweede Emmaüsganger, tochtgenoot van Kleopas, dat zou u wel eens kunnen zijn.