Met Kerstmis ontving ik van vrienden een kaart met een afbeelding van de Franse kunstenares Ansatu Schlumberger. Daarop stond de wens: ‘Onze levensweg verloopt niet alleen maar over zonnige paden met prachtige uitzichten, maar ook het komende jaar zullen er moeilijke tijden zijn. Maar wanneer we zowel onze blijdschap alsook ons verdriet en angst met elkaar kunnen delen, dan zeggen we: we zijn gelukkig. En daarmee wensen we jullie ook een gelukkig nieuw jaar.’ 

 

Ik weet niet of deze gedachte schuilgaat achter het wat sprookjesachtige schilderij van deze Franse kunstenares. Misschien of misschien ook niet, maar ik vermoed dat iedereen de vrijheid krijgt om er een eigen invulling aan te geven. 

 

Vanuit de kunstgeschiedenis wordt haar werk surrealistisch genoemd. Een vorm van kunst waarin onverwachte, verrassende fantasiebeelden overheersen. Ansatu laat inderdaad in haar werken, die ze met tere waterverfkleuren schildert, haar fantasie de vrije loop. Vertrekkend uit de dagelijkse werkelijkheid voegt ze hier steeds op verrassende wijze iets aan toe, waardoor ze tegelijk heel realistisch is.

Op het schilderij ‘le semeur d’etoiles’ (sterrenzaaier) loopt een persoon door het veld en zaait talloze sterren. Ik vroeg mij af: zaait hij die voor zichzelf om te kunnen zien waar hij loopt? Of zaait hij de sterren ook voor diegene die ná hem het pad door het veld nemen? Ik zou zeggen: beiden. 

De ‘zaaier van sterren’ loopt door een eindeloze groene vlakte waar je gemakkelijk zou kunnen verdwalen. Door de in het gras oplichtende sterren wordt het pad als het ware gemarkeerd. Als je ná hem komt, ben je niet steeds gedwongen om te kijken waar je bent en of je wel goed loopt. Nee, je kunt als het ware in zijn verlichte spoor gaan. Mocht het pad jou zwaar vallen, dan wordt dit door het eenvoudige gebaar van de zaaier verlicht. In ‘de wolkenvanger’, een ander speels schilderij van Ansatu, zien we dit ook. Een vrolijke figuur springt heen en weer en probeert zoveel mogelijk wolken in zijn vangnet te verzamelen. De zon krijgt zo alle ruimte om te stralen. 

 

Voor mij schildert Ansatu een ontroerende levensvisie op zeer eenvoudige en speelse wijze. Leven heeft haar zonnige maar ook haar moeilijke en haar schaduwkanten. Je kunt een levensinstelling ontwikkelen waar je de schaduwkanten in het leven van de ander wat verlicht door bijvoorbeeld een hartelijk woord of een welgemeend gebaar. Zo versta ik Ansatu.