“Ik kom wel naar Wittem toe. Dan kom ik er nog eens uit”. De dag erop zit ik met Chris Wouters uit het nabije Reijmerstok in de Wittemse spreekkamer. Ik kom terug op zijn opmerkelijke reactie aan de telefoon. ‘Dan kom ik er nog eens uit’: dat verwacht je niet van een 19-jarige student. Maar het is coronatijd. Ook studenten zijn sterk aan huis gebonden; de drang om je kamer te ontvluchten is groot. 

 

Hoe is dat, studeren in coronatijd?
“Dit hele (derde) studiejaar ben ik nog niet op school geweest. Alle colleges zijn online ; ik zie medestudenten alleen op het scherm. Gelukkig ken ik ze nog van het eerste en tweede jaar, toen we gewoon met elkaar konden optrekken. Mijn zus is dit jaar begonnen met de studie psychologie in Utrecht, maar zij is nog nooit op de universiteit geweest! Haar studiegenoten heeft zij nog nooit in levende lijve gezien en kent ze alleen via video”. 

 

Ik begrijp nu beter dat jongeren het er erg moeilijk mee hebben dat ze niet met leeftijdgenoten kunnen optrekken.

 

“Heb jij niet de neiging om ook naar een illegaal feestje te gaan?”

Chris glimlacht: “Nee hoor; ik ben geen uitgaanstype. Laat naar bed in het weekend kan ik me niet permitteren, want bijna altijd moet ik op zondagmorgen orgel spelen”. 
Zo zijn we bij Chris zoals ik hem ken: als 15-jarige was hij al vaste organist in Wittem; hij speelt ook in drie andere kerken in de buurt. Maar ik wil hem niet dáárom interviewen voor ‘Gerardus’. We willen van studenten horen waarom ze voor een bepaalde studierichting hebben gekozen en wat ze ermee denken te bereiken. Wat zijn hun idealen?

 

Chris, je bent niet naar een conservatorium gegaan om muziek tot je beroep te maken. Waarom niet? 
“Ik heb daar wel aan gedacht. Van jongs af aan ben ik met muziek opgegroeid. Ik zat in het kinderkoortje van onze parochie, speelde bugel in de fanfare, en op de muziekschool in Voeren, net over de Belgische grens, studeerde ik piano. Ik werd eens gevraagd of ik orgel wilde spelen in onze parochiekerk, en zo kwam de ene kerk na de andere. Orgel spelen doe ik graag; voor mij is het een zinvolle manier om met geloof om te gaan. Maar om organist als beroep te kiezen? Steeds meer kerken gaan dicht; nuchter gezien zit daar geen brood in.”

Waarom toen ‘Europese Studies’? Dat is toch heel iets anders!
“Ik wil eigenlijk rechten studeren, maar als 17-jarige vond ik me daarvoor te jong. Als basis koos ik daarom voor deze vierjarige HBO-opleiding waar Europees recht deel van uit maakt. Dat internationale aspect vind ik boeiend. Maar daarna wil ik op universitair niveau doorgaan met rechten. Waarom? Mensen juridisch bijstaan vind ik passen bij mij om langs die weg mensen te helpen. In het examenjaar van de middelbare school zochten veel klasgenoten in beroepsgidsen waarmee ze het meest konden verdienen. Maar ik wil iets doen waar ánderen mee geholpen zijn; niet puur voor mijn eigen plezier.” 

 

Je bent ook politiek geïnteresseerd.
“Ja, op school deed ik mee aan een debatclub en heb ook meegedaan aan een soort competitie om lid te kunnen worden van het Europees jeugdparlement.
Als een van de zes beste van de school deed ik mee aan de regionale ronde; verder kwam ik niet! 
Mijn moeder ondersteunde als ‘burgerfractielid’ de fractie van het CDA in de gemeente; via haar kwam ik in de plaatselijke politiek terecht; ook als burgerfractielid doe ik soms mee aan fractievergaderingen. Landelijk gezien heb ik wel eens vragen bij standpunten van het CDA, maar op plaatselijk niveau voel ik me er thuis.”

 

Terug naar de huidige opleiding: vertel er iets over. 
“Alles is in het Engels. Van de huidige 50 tot 60 studenten in het 3e jaar is het merendeel uit Nederland, maar er zijn ook Bulgaren, Spanjaarden, Polen… We hebben niet alleen plenaire colleges, maar komen ook (virtueel!) samen in kleinere projectgroepen. Interessant om de verschillen te zien in cultuur en wijze van aanpakken. 

Ik zou nu voor een half jaar naar Frankrijk gaan in het kader van de internationale uitwisseling, dat een onderdeel is van de opleiding. Vanwege corona is dat nu uitgesteld tot volgend jaar. Ja, daar zal alles in het Frans gaan. Dan kan ik me daar verder in bekwamen. Talen vind ik leuk. Op school was ik daar veel beter in dan in bijvoorbeeld wiskunde.”

Na het gesprek denk ik ‘Straks zijn we Chris dus een half jaar kwijt als organist’. Maar ik gun hem van harte zijn studie om zijn droom waar te maken: “Ik zou best iets willen betekenen voor goede onderlinge relaties tussen de landen in Europa. Misschien wel als diplomaat of zo…”