Ik maak kennis met Joop van Gessel, een enthousiaste vrijwilliger van Klooster Wittem. Wanneer ik met hem in gesprek raak over jongeren en hun dromen, reageert hij enthousiast en zegt: “Mijn zoon is er ook zo een”. Enige tijd later zit ik dan met Luke, 24 jaar – die niet minder enthousiast is – aan tafel.

 

Stel je maar even voor aan de lezer.
“Evenals Ysaline Arakelian met wie je een tijdje geleden sprak, studeer ik ook aan de kunstacademie van Maastricht in de richting ‘Communicatie en Multimedia Design’. In mijn studie gaat het dan over communicatie en ontwerp met behulp van fotografie, video, illustraties en apps. Ik specialiseer me vooral in illustraties, maar ik maak ook wel podcasts. Ik heb pas een podcast gemaakt, waarin ik vertel op welke wijze kleding vorm geeft aan het man of vrouw zijn en alles wat daar tussenin of buiten zit. Ik vind het leuk om te zoeken en te spelen met nieuwe vormen, want de laatste jaren ben ik hier steeds meer mee gaan experimenteren. In een gesprek met een docent ging het onlangs over groeien als mens. Ik kan het bij het veilige houden in mijn leven, maar het liefst wil ik me zo goed mogelijk ontplooien”.

 

Je woont ook in Maastricht?
“Inderdaad. Sinds vorig jaar. Ik ben geboren in Schin op Geul, een klassiek dorpje waar ik me niet meer zo thuis voelde, want ik ben homoseksueel. Liever gebruik ik het woord queer; een verzamelnaam voor mensen die afwijken van de seksuele norm of de ‘gendernorm’. In Maastricht heb je dan meer ruimte om jezelf te zijn”. 

Hoe heeft kunst zich ontwikkeld in jouw leven?
“Ik kwam laatst nog een foto van mijzelf tegen toen ik twee jaar was en daar was ik al aan het ‘tekenen’. Van jongs af aan heeft mijn moeder ons – mij en mijn zus – meegenomen naar musea, theater en exposities. Dus als jongens in de straat gingen voetballen, zat ik te tekenen. Voor mij was dat veel leuker”.

 

 

Waar droom je van?
“Na mijn afstuderen heb ik mijn bachelorsdiploma, maar ik heb het gevoel nog niet voldoende uit mijn studie gehaald te hebben. Ik zou graag in Amsterdam een masteropleiding voor kunst, cultuur en politiek willen doen. Als ideaal zou ik dan halftijds willen werken en halftijds bezig zijn met kunst. Dan denk ik aan een functie rond kunst en cultuur bij de overheid. Maar ik zou ook wel curator in een museum willen zijn en tentoonstellingen inrichten waar mensen echt iets van kunnen leren. Ik denk dan aan een tentoonstelling over de Gouden Eeuw en de impact van kolonisatie, discriminatie en racisme”.

 

Grondwaarden van mensen liggen jou aan het hart? 
“Ja, dit jaar heb ik stage gelopen bij het Aidsfonds en daarnaast heb ik een reportage gemaakt over HIV en Aids. Hierin laat ik zien hoe door de coronacrisis HIV en Aids alleen maar toenemen, omdat mensen bijvoorbeeld in Afrika door de crisis geen geld hebben om eten te kopen. Omdat ze niet eten, werken de aidsremmers niet. Rampzalig! Belangrijk is ook dat mensen van mijn queer-gemeenschap hun geschiedenis van de jaren ’80 en ’90 niet vergeten. Het was een periode waarin veel homo’s, die besmet waren met het aidsvirus, in Nederland aan hun lot werden overgelaten. 

Ik denk erover om mijn afstudeerproject te maken samen met vluchtelingen. Vluchtelingen die worstelen met hun geaardheid en genderproblematiek. Omdat vluchtelingen vaak nog niet de Nederlandse taal beheersen, kan ik met behulp van tekeningen waarschijnlijk goed met hen communiceren. 

In beeldtaal kun je veel uitleggen wat je moeilijk in woorden kunt vatten. Beeldtaal is eigenlijk een universele taal waarmee je dan kunt communiceren en een onderlinge band kunt opbouwen. Misschien dat ik hun dan een beetje een thuis, een beetje veiligheid kan bieden, bij zichzelf en bij de ander. Want zelf heb ik ontdekt dat ik naast mijn thuis bij mijn ouders, ook een thuis heb kunnen vinden bij een ‘chosen family’. Het is een begrip dat is overgewaaid uit Amerika en betekent een vriendenkring van mensen die voelen als broers en zussen. Deze ‘chosen family’ geeft mij de ruimte en stimuleert mij om te worden wie ik ben en om thematisch seksisme en discriminatie actief voor het voetlicht te brengen. Want ik vind dat iedere mens er toe doet, ongeacht kleur, ras of geaardheid”.