Gerardus Magazine 2021-7

2021-7

Koken in het klooster

Eerst langs de keuken

Tijdens een sabbatperiode in de zomer van 2015 verbleef ik in het ‘moederhuis’ van de redemptoristen in Ciorani. Ik wilde me verdiepen in de spiritualiteit van de redemptoristen, maar ook een beetje Italiaans leren spreken. Hoe kun je dit laatste beter doen dan door de kokkin in de keuken te helpen? Zo leerde ik Maria Albano kennen.

Maria woont op loopafstand van het klooster dat haar tweede thuis is geworden. Ze komt ’s morgens vroeg en gaat na het eten rond 14.00 uur naar huis. Tegen 18.00 uur komt ze terug om het avondeten te koken en tegen 21.00 uur keert ze huiswaarts. En dit zeven dagen in de week. Wanneer ik het woord ‘vakantie’ laat vallen, kijkt ze mij glimlachend aan en zegt: “Nee, dat ken ik niet, maar als ik ergens naar toe zou willen, is dat nooit een probleem”. 

Ze vertelde me destijds dat ze al ruim 30 jaar verbonden is met de redemptoristen. Het begon eigenlijk met de aardbeving van november 1980 in deze streek. De communiteit van de redemptoristen was tot dan toe een tamelijk gesloten gemeenschap; na de ramp groeide er openheid naar de plaatselijke bevolking. Iederéén was namelijk zwaar getroffen en men wist: alleen samen kunnen wij weer alles opbouwen. Zo begon Maria als kokkin in het klooster, naast Anna Amabile. De dochter van Anna, Carmela, is op dit moment de rechterhand van Maria.

Maria gaat met overleg te werk: ze haalt verse groenten op het land, doet alle boodschappen, gaat ‘s zaterdagsmorgens naar de markt, kookt, en draagt zorg voor de kerk en het plaatselijke kerkhof. En wanneer er in de kerk iets kapot is, hanteert ze met gemak hamer en tang. Gasten komen vaak via de keuken binnen, begroeten eerst Maria en lichten dan tegelijk de deksel van een pan om te kijken wat de pot schaft. Pas daarna wordt de communiteit met pater rector en pater provinciaal begroet. Wanneer er onverwachts meer mensen aan tafel zijn, dan staat er in een handomdraai meer eten op tafel. 
Ik merkte dat Maria voor verschillende redemptoristen hun lievelingseten kookt. En met een glimlach op haar gezicht deed ze dat ook voor mij.

Marianne Debets