Ik leer Jonas Vanderhaegen kennen via zijn moeder Bernadette Van Laere, die verbonden is aan de Clemenspoort in Gent. Zij vertelde vaak wat Jonas tijdens zijn studie allemaal ondernam en dat maakte mij benieuwd naar hem. 

 

Kun je iets over je achtergrond vertellen?
“Ik ben onlangs 29 jaar geworden, opgegroeid en ook naar de middelbare school gegaan in Oostakker, dat is vlakbij Gent. Net voor het zesde jaar geloofde ik niet meer in het schoolse systeem dat verplicht om lessen bij te wonen, vooral omdat ik sommige lesstof al gehad had. Ik heb toen contact opgenomen met de examencommissie in Brussel om mij verlof te geven examen te doen. Mijn diploma is nu evenwaardig en ik kon gewoon verder studeren.” 

 

Welke studierichting heb je toen gekozen?
“Ik ben naar de Hogeschool gegaan om daar sociaal werk te studeren omdat ik economie en wiskunde al voldoende had gehad tijdens het middelbaar. Dat was een goede instaprichting omdat het breed georiënteerd was en ik echt iets bij kon leren. Naderhand heb ik nog specifieker de richting van ‘conflict en development’ opgepakt. Hier gaat over internationale politieke verhoudingen tussen de noordelijke en zuidelijke landen en hun onderlinge samenwerking. 
Maar ik wilde ook graag naar het buitenland. Eerst ben ik een half jaar naar de universiteit van Aarhus in Denemarken geweest om introductielessen te volgen op ‘conflict en development’. Het ging vooral over werken met kinderen en gezinnen in gebieden die getroffen worden door natuurrampen zoals vulkaanuitbarstingen en overstromingen.
De tweede stage heb ik Zuid-India gedaan in de provincie Kerala. Daar heb ik bij een organisatie gewerkt die 25 jaar geleden gestart is om tweedekansonderwijs aan kinderen te geven. Op dit moment is het project uitgebreid met een schooltje, een sociaal wijk­centrum en sociale werkplaats. Met mijn economische achtergrond heb ik door goede begeleiding van mensen de sociale werkplaats kunnen uitbouwen.” 

 

Hoe ben je tot deze keuze gekomen? 
“Wat betreft het sociale: ik wilde iets meer doen voor mensen, maar dan niet alleen in België, maar ook in het buitenland. Het internationale Erasmus uitwisselingsproject, dat ook in België bekend is, maakt dat mogelijk. Zij hebben een internationale samenwerking opgezet tussen scholen/universiteiten en verstrekken subsidies aan studenten zodat ze een tijdje in het buitenland kunnen studeren. Via hen kon ik dus naar Denemarken gaan. Je hebt dan alleen nog maar wat geld nodig voor school en vrije tijd. Voor mij was dat heel interessant.
Vorig jaar heb ik mijn diploma gehaald nadat ik mijn thesis had ingediend. Ik heb er een jaartje langer over gedaan omdat ik het combineerde met werk. Ik werk nu namelijk bij Ikea en volg bij hen een management­opleiding.”

 

Een heel andere stap of …
“Toch niet, ik vind het wel interessant wat ik nu studeer, ook al zie ik dit niet als mijn toekomst. Maar ik doe goede ervaringen op die ik kan meenemen naar andere jobs. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Ngo’s, bijvoorbeeld Artsen Zonder Grenzen of Unicef. Ik heb geen geneeskunde gestudeerd, maar ik heb wel de skills en vaardigheden om bij zo’n organisatie te werken”. 

 

Je wilt dus toch graag deels in het buitenland werken?
“Ik sluit niet uit dat ik voor een jaar projectmatig ga werken voor een organisatie. Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, dacht ik even: ik zou daar eigenlijk wel willen gaan helpen bij een organisatie die in Roemenië of Polen vluchtelingen opvangt. Ik heb er de vaardigheden voor en spreek goed Engels. Het biedt ook kostbare levenservaring”.

 

Heb je nog ruimte voor hobby’s?
“Ik woon momenteel nog in Destelbergen, vlak bij Gent. Binnenkort verhuis ik naar Gent waar ik een huis heb gekocht dat ik nog aan het verbouwen ben. Ik ga ook graag een eindje met mijn crossfiets fietsen. Daarnaast mediteer ik iedere dag en bak en kook ik graag. Ik vind het heel tof om steeds nieuwe dingen te leren kennen en daar samen met vrienden van te genieten”.

 

Wat wens je zelf toe voor de toekomst?
“Ik vind graag een job die mij uitdaagt en waardoor ik moet blijven leren. Belangrijk is ook dat ik bij een organisatie kan werken die overeenkomt met mijn eigen waarden en normen. Belangrijk is verder dat ik gezond blijf, want een goede gezondheid is niet vanzelfsprekend, dat hebben we wel ervaren tijdens de coronapandemie.

Verder wens ik mijzelf ook wel een vriendin en mogelijk kinderen in de toekomst, ofschoon ik hier niet dagelijks mee bezig ben. Het komt wanneer dat komt, daar vertrouw ik op.”